
ओहो यो गाउँमा कत्ति धेरै रिस, कत्ति धेरै कुरा काट्ने
केही उन्नति प्रगति गरेको कसैलाई सहनै नहुने
म जमिन्दार ,श्री फलानाको छोरा,
नाति मलाई के को नपुग्ने छ र यो सबै सहेर बस्ने?
अब मैले केही गरेर अनि शहर पसेर केहि गर्ने छु
दुई चार विगाहा जमीन बेचेर शहर छिर्ने छु
४,५ आनाको जग्गा र घर पुगे एउटा सानो गाडि किन्ने छु
अनि त्यो जाबो गाउँ चटक्कै भुल्नेछु र आनन्द को महसुस गर्नेछु।
कहिले काँही वर्षमा २/४ पल्ट गाउँ आउँछु ।
चोक र समुहमा भन्ने गर्छु ,बस्न त शहरमै हो मज्जा
ठुला बढा उच्च धनाढ्य व्यापारीहरूसंगको संगत न कसैले रिस राग न कसैले कसैको चियोचर्चा।
जब उमेर ढल्किँदै गयो, गएपछि लाग्न थाल्यो
शहरको झिलिमिली फिक्का अनि सुनसान बिस्तारै बिस्तारै शहरले मलाई पोल्न – पोल्न थाल्यो
सपनाहरुमा गाउँ र बालापनका तस्बिरहरु घुमिरह्यो
अब मैले गाउँ फर्कने निर्णय गरे ,
सबै सग माफी मागेर जत्ति नै जुधे कुरा काटे पनि गाउँकै माया पवित्र र न्यानो
शहरमा कसैलाई कसैको वास्ता छैन जोसुकैको संङ्गत गरे पनि
गाउँमा त्यसै रमाइलो छ जति झगडा र जुधे पनि।
प्रकाश सिलवाल
प्रोपाइटर शोभा होमवेयर्स इच्छाकामना-४ कुरिनटार